Het gaat steeds beter ik voel me weer fit en hoef ook niet meer elke middag te gaan liggen. Van de tweede hormoonspuit merk ik niet veel. De opvliegers zijn er nog wel en dat zal ook blijven maar ik heb het idee dat ik er nu wel aardig mee om kan gaan. In de meivakantie gaan we met de hele familie lekker een week naar Zeeland. Heerlijk uitgewaaid en veel gelachen. Na die week heb ik ook echt weer zin om alles weer op te pakken. Op 12 mei heb ik een gesprek met de arboarts. Ik geef aan dat ik dolgraag weer wil gaan werken. Op 25 juni heb ik weer een gesprek en we spreken af dat we dat zodat ik hersteld ben van mijn operatie weer ga beginnen met werken. Op het werk heb ik inmiddels ook goede afspraken gemaakt over hoe het terugkomen begeleid zal worden. Ik heb er weer zin in maar goed eerst staat me nog een operatie te wachten.
Dinsdag 20 juni is het zover. Om 09.30 uur mag ik me melden op de 8e etage. Een gezellige verpleegster legt alles even uit en nadat ik mijn all-in bandje om heb gekregen begint het wachten. Om 12.15 uur wordt ik eindelijk opgehaald en naar de ok gereden. Daar krijg ik allerlei artsen aan mijn bed en wordt ik met een rode merkstift ondergetekend. Om 12.45 uur is het dan eindelijk zover en mag ik lekker gaan slapen. Als ik steeds maar iemand mijn naam hoor roepen probeer ik mijn ogen open te doen, tjee wat zijn die zwaar dan maar weer dicht. Maar dat vindt de zuster niet goed. Ik moet echt wakker worden. Krijg ook wat zuurstof maar dat slangetje trek ik meteen uit mijn neus. Kriebelt zeg ik, maar als ze zegt dat het echt nodig is omdat ik dan beter wakker word laat ik het maar zitten. Eenmaal wakker zie ik op een klok dat het half 3 is. Kwartiertje later mag ik naar de kamer terug. Gj is er maar echt veel kletsen kan ik niet, veels te moe. Ik krijg wat eten en ga maar weer slapen. Pas tegen 21 uur savonds is de ergste vermoeidheid voorbij. Maar ja dan moet de nacht nog beginnen dus dan maar even tv kijken. Om half 11 ga ik toch maar proberen te slapen. Ik had om een slaappil gevraagd maar dat mag helaas niet op de dag van de narcose. 's Nachts krijg ik veel pijn aan mijn borst en aan mijn rug. Gelukkig krijg ik wat extra pijnstillers en dan is het vol te houden. Om 6(!) uur smorgens gaat de lamp aan en komen ze noteren hoeveel de drain gelopen heeft. Ik sliep net even, had dat niet twee uurtjes later gekund?
De pijn is verder goed onder controle en de arts die smorgens al kwam kijken is tevreden. Dus ik mag met drain smiddags naar huis. Zelf heb ik de borst ook gezien. Het is nog wel gezwollen en aan de bovenkant is het nog wel wat bol maar het voelt in ieder geval weer zacht aan net als een gewone borst. Gj komt me smiddags halen en rond 3 uur kan ik lekker thuis op de bank gaan liggen.
Het is nu vrijdag en het gaat best goed. Niet al te veel pijn en de vermoeidheid begint ook wat af te nemen. Ik bel nog even met het ziekenhuis want ik had gehoopt dat de drain er vrijdag of zaterdag wel uit zou mogen. Maar de drain loopt nog erg veel dus die mag er voorlopig nog niet uit. Maandagochtend moet ik ze bellen om te overleggen. Dus ga ik met mijn tasje met flesje en mijn korte koppie maar buiten in de zon zitten. Tja je moet er toch zelf iets van maken hè.
