De operatie

Woensdagmiddag belt het ziekenhuis om door te geven dat ik donderdag als eerste geopereerd ga worden. Dat betkent dat ik me om 06.45 uur moet melden in het ziekenhuis. Pff wel fijn dat ik de dan niet de hele dag hoef te wachten maar dat betekent dat we om 06.15 uur weg moeten. Hoe doen we dat met de kindjes? Gelukkig kan Janne bij oma gaan slapen en Isa en Vera zetten we 's Morgens vroeg bij de buren af.
Uit voorzorg neem ik savonds maar een slaappil en die helpt gelukkig. Als de wekker om 05.30 uur gaat heb ik het idee wel geslapen te hebben. We zetten de meiden met een boterhammen af bij de buren en gaan op weg naar Veldhoven. De intake gaat lekker vlot, er wordt gecontroleerd of ik weet wat ze gaan doen: ja hoor een borstamputatie en plaatsen van een tissue expander. Daarna krijg ik een kamer en heel fijn steunkousen tegen trombose aangemeten. Is iets nieuws bij deze behandeling dus ik bof weer.
Om half 8 ga ik in mijn bedje richting de operatieruimtes. Hier weer dezelfde intake, weer vertellen wat ze gaan doen en dan mag ik in de rij wachten samen met nog 4 andere patienten. Topdrukte zo smorgens vroeg er loopt denk ik wel 25 man rond. Er komt iemand bij mij het infuus aanlegen en ondertussen vraagt ze: u wordt aan beide kanten behandeld hè? Verschrikt zeg ik nee alleen rechts, oh dat kan ook zegt ze, ik heb dossier nog niet gelezen.... Vraag dan niets, als je het niet weet, muts!
De plastisch chirurg komt met een paar watervaste stiften en een liniaal nog een leuke tekening op mijn borst maken. Gelukkig had zij wel gelezen dat het alleen om rechts ging.
Rond half 9 ga ik de OK in. Daar weer het voorleesprotocol en moet ik vertellen wat ze gaan doen. Hierop zegt de chirurg dat hij ook klein stukje vd oksel weg gaat halen. Niemand vd andere artsen reageert. De tumor zit rechts aan de buitenkant dus misschien moet er wat extra weefsel weg denk ik. Maar ik ben te gespannen om er verder op in te gaan. Twee minuten later lig ik in diepe slaap.
Als ik waker word is het al half 12 zie ik. Wakker worden valt niet mee en emotioneel besef ik dat het nu echt gebeurd is.
Rond 12 uur mag ik weer naar de kamer ik hoor bij de overdracht dat ze zeggen dat ik een ablatio (ampuatie) met okselkliertoilet heb gehad. Nog slaperig denk, nee ze heeft het fout met mijn oksel is niks gebeurd. Ik ben te moe om te reageren.
Ik heb een strak corset om en een drain om het wondvocht op te hangen. Verder heb ik een morfinepomp die ik zelf kan bedienen als ik pijn heb. Smiddags heb ik die geregeld nodig maar langzaam aan gaat het beter en wordt ik weer helder. Ik vraag wat ze nu aan mijn oksel hebben gedaan maar de verpleegkundige weet het niet. Op de info die ze vooraf gekregen hebben staat dat ik geen okseltoilet krijg maar op het operatieormulier uit de OK wel? Ik laat ze bellen met de chirurg. Deze geeft aan een beperkt okselkliertoilet te hebben gedaan. Als ik vraag wat dat inhoud kan de verpleegkundige dat niet zeggen. Wat heb ik daar nu aan! Gefrustreerd eis ik dat de chirurg morgen langs komt. Vooraf is namelijk meerdere keren gezegd dat ik meer last zou hebben van het weghalen van de klieren dan dat het aan voordeel op zou leveren.  's Morgens komt de zaalarts hij weet eigenlijk ook niets want hij was niet bij de operatie. Hij gaat de chirurgen benaderen. Even later hoor ik dat toch alle klieren gehaald zouden zijn. Ik geef aan dat ik de chirurg dan wel wil spreken en dat gaan ze regelen. Om 14 uur staat hij naast mijn bed. Allereerst krijg ik excusus voor de gang van zaken. Gelukkig ik hoef niet te strijden tegen de artsen om mijn gelijk te halen. Hij geeft aan dat er vooraf besloten is net alle klieren maar slechts klein stukje okselklierweefsel in de buurt vd nieuwe gereconstrueerde borst weg te halen. Dit uit voorzorg voor als ze toch nog ooit in de oksel moeten zijn dan hoeven ze niet te dicht bij het implantaat te komen. Ik zal hier weinig last van ondervinden, misschien beetje stijve arm in het begin maar dat gaat wel over. Ze waren dus alleen vergeten mij dit te vertellen.... hoeveel stress een stukje vergeten communicatie kan opleveren!
's Morgens komt ook de plastisch chirurg nog kijken naar de wond. Ze vraagt of ik het ook wil zien. Vooraf had ik besloten dat ik dat meteen ga doen. Even schrik ik wel. Het is plat en wat bobbelig met een flink litteken. De expander is tijdens de operatie opgevuld met 40 cc en vervolgens gaan ze dit langzaam aan  bijvullen om het gewenste resultaat te bereiken. Later zie ik het nog twee keer als de chirurg komt kijken en als ze de gaasjes komen vervangen. Langzaam begint het te wennen.  Ik spreek af dat Gj het zaterdag ook nog ziet in het ziekenhuis voordat ik naar huis ga. Want morgen mag ik al naar huis. Ze wilden me even vandaag al laten gaan maar dat wilde ik zelf niet. Even nog een dag rust in het ziekenhuis vond ik wel prettiger. Maar als het goed blijft gaan ga ik morgenmiddig dus naar huis. Zo de eerste grote stap is gezet. De tumor is weg, nu weer beter worden!

Bijna zover

Bijna is het zover. Over een paar dagen wordt ik geopereerd. Met gemengde gevoelens ben ik er klaar voor... denk ik.

De afgelopen weken zijn toch nog redelijk snel gegaan. Ik ben nog wel twee keer naar het ziekenhuis op controle geweest om het wondje van de poortwachtersklier te laten controleren. Het wilde niet goed dicht gaan. Gelukkig is het nu net op tijd voor de operatie toch dichtgegeroeid want anders waren ze bang dat het een infectiebron kon zijn voor de nieuwe wond.

Vorige week was ik erg onrustig. Met name bang voor wat me te wachten staat na alle behandelingen. Blijft het wel weg, of komt het allemaal weer terug. Doodsbang ben ik dat ik een keer te horen zal krijgen dat het weer terug is en dan nog agressiever dat er niets meer aan te doen zou zijn.  Bang dat ik mijn drie meiden niet op kan zien groeien. Slechte nachtrust is het gevolg. Gelukkig heb ik van de huisarts hiervoor wat gekregen dus dat gebruik ik dan maar af en toe.
Voor mijn gemoedsrust wil ik eigenlijk preventieve onderzoeken, botscan, leverecho etc maar ik weet dat de artsen hier geen voorstander van zijn.
Bij de laatste wondcontrole ga ik gewapend met een lijst met al mijn vragen en mijn zus naar het gesprek. De wondcontrole duurt maar twee minuten maar op haar vraag of ik nog vragen heb haal ik mijn lijstje tevoorschijn. Alles wat me bezighoudt gooi ik eruit. Ze weerleggen mijn verzoeken om preventieve scans. De kans dat ze dan elders kanker vinden is maar 1%. De kans dat ze dan echter verdachte plekjes vinden die ze moeten aanprikken met alle stress van het wachten op uitslagen die later loos alarm blijken te zijn is echter veel groter. Daarbij vergroot het de overlevingskans niet. Ook zou het het protocol van chemo na mijn operatie niet veranderen. Want al zouden ze iets vinden krijg ik toch eerst chemo. Dus ik leg me er maar bij neer en schik me naar het protocol. Ondertussen gaf de arts wel twee keer aan dat haar spreekuur nu wel erg uitliep, nou jammer dan, ik moet ook wel eens wachten. Ik ben ook patient en vandaag was het mijn beurt! Zo dat lucht lekker op. Ik slaap er meteen weer een stuk beter van.

Verder op eigen verzoek alvast een bezoek gebracht aan de arboarts. Tja het moet toch en dan kan ik het maar vast gehad hebben nu ik zelf nog goed mobiel ben. We spreken af dat ik vanaf de 29e ziek gemeld wordt en dat dat duurt totdat alles achter de rug is. As ik tussendoor een keer een dag wil werken kan dat maar niks moet. Wel een fijn gevoel want ik heb toch wel het gevoel dat ik geen superwomen uit moet willen hangen.
Woensdag in ieder geval voorlopig mijn laatste ochtend werken. Het voelt raar, normaal doe je dit met iets leuks in het vooruitzicht; vakantie of zwangerschapsverlof. Maar nu omdat je weet dat je heel ziek gaat worden om vervolgens weer beter te kunnen worden.

Nou ik denk dat ik wel klaar ben voor de operatie voorzover dat mogelijk is. Want tja hoe graag ik die kanker ook kwijt wil, ik was toch wel erg gehecht aan mijn borst ;-)
Maar goed het is niet anders woensdagmiddag kijg ik te horen hoe laat ik me donderdag met beugelloze sportbeha mag melden in Veldhoven.  Ik vraag me af of die artsen ook pas op woensdagmiddag weten wat ze donderdag moeten doen....
Vervolgens moet ik ongeveer 4 dagen blijven. Daarna mag ik met drains voor het wondvocht naar huis. Die zullen in totaal een week tot 10 dagen moeten blijven zitten. Op vrijdag 6 september heb ik dan vervolgens een afspraak staan voor de uitslag de operatie. De tumor is dan bekeken en ze kijken of de snijvlakken goed schoon zijn. Ook hoor ik dan waarschijnlijk hoe de chemo eruit zal gaan zien. Kortom het jaarabonnement voor het parkeren wat we maar genomen hebben halen we er met gemak uit :-)

Plastisch chirurg en operatie datum

's Middags staat een afspraak bij de plastisch chirurg op het programma. Het is een andere als het eerste gesprek. Hij is erg zakelijk. Een heel verschil met de vrouwelijke arts van het vorige gesprek. Het overvalt me een beetje. Na een korte uitleg kies ik voor een reconstructie met tissue expander. Dit was hetgene wat ik zelf ook al in gedachten had. Na het weghalen van de borst neemt de plastisch chirurg het over en zal een soort ballon terugplaatsen onder mijn borstspier. In de ballonprotese zit een vulopening die ze met een magneet op kunnen zoeken. Deze wordt dan na de operatie wekelijks bijgevuld. Dit doen ze door met een naald door je huid te prikken in de opening en er zo vloeistof in te spuiten. Zo krijgt mijn huid de kans om op te rekken. Dt duurt een paar weken. Daarna moet het een paar maanden zo blijven zitten waarna vervolgens met een nieuwe operatie de ballon vervangen wordt door een blijvende protese. As het goed is dus blijvend, want als je er geen last van krijgt mogen deze proteses levenslang blijven zitten en hoeven dus niet na 10/15 jaar weer vervangen te worden. De operatie van het vervangen van de tissue expander door een blijvende protese zal bij mij pas plaatsvinden na de chemo's dus dat gaat nog wel even duren.

Na het gesprek met de chirurg mogen we naar de assistent om de afspraak in te plannen. Ze gaat meteen voor ons bellen als ik aangeef dat ik echt snel geholpen wil worden omdat ik er slecht van slaap. (Valt wel mee hoor, maar ik heb gewoon geen zin om nog veel langer te moeten wachten)

Na een tijdje zoeken hebben ze een plekje gevonden waarop een borstchirurg, en plastisch chirurg beide kunnen en op dezelfde locatie zijn en er ook nog een operatiekamer vrij is (ook wel handig).

Het wordt 29 augustus. De mama-chirurg wordt dezelfde als die mijn poortwachtersklier heeft verwijderd en de plastisch chirurg wordt de vrouw die ik de eerste keer gesproken heb. Daar ben ik wel blij mee want bij haar voelde ik me veel meer op mijn gemak. Misschien omdat het een vrouw is en ze zich en beetje in kan leven hoe het moet voelen om voor iedere arts met je bovenlichaam bloot te moeten. En dat het echt niet heel fijn is als ze met alle onderzoeken je borsten pletten, ondertekenen, blauw spuiten en met een liniaal opmeten. 

Na de plastisch chirurg  mag ik weer een keer naar de pre-operatieve screening. Weer dezelfde vragenlijst invullen. Nu voor de 3e keer in een maand tijd. Ik begin de vragen al herkennen dus het invullen vd lijst lukt me dit keer in 5 minuten ten opzichte van de 20 minuten die ervoor staan. Yes! Daarna weer een gesprek met een medewerker van de apotheek over de medicijnen die ik momenteel gebruik (het laatste gesprek was tenslotte al weer 6 dagen geleden). Nee ze gaan hier echt voor check check dubbelcheck, lijkt de Rabobank wel 😄

Nou nog even volhouden en dan over 3,5 week is het zover. Emotioneel zal het wel zwaar worden denk ik maar dan ben ik die tumor tenminste kwijt. Tot die tijd nog even lekker werken en afleiding zoeken.

Oja en voor ik het vergeet wil ik iedereen even bedanken voor alle lieve hulp die we krijgen, voor de kadootjes, bloemen, kaartjes en lieve berichtjes. Teveel om iedereen persoonlijk te bedanken maar we vinden het superfijn! Dankjewel !!😘