Tweede chemo

11 oktober , vandaag de tweede chemo. Mijn zus Jolanda gaat gezellig mee. In het ziekenhuis verloopt het weer hetzelfde als de vorige keer. Het prikken van het infuus loopt soepel en achter elkaar worden de drie chemo medicijnen naar binnen gedruppeld. Ondertussen komt de diëtiste nog even langs met wat tips om het eten wat smakelijker te krijgen. Alles smaakt namelijk enorm flauw. De enige keer dat ik de bami echt lekker vond was namelijk voor de rest van het gezin geen succes. De kinderen vonden hem zo heet dat ik Isa maar een lepeltje suiker heb gegeven.

Na een paar uur mogen kunnen we weer naar huis. Meteen begin ik veel gemberthee te drinken. Veel drinken moet namelijk en gember schijnt te helpen tegen misselijkheid. En nu gaat het nog want de misselijkheid komt meestal na een paar uur. De vrijdag en zaterdag kom ik redelijk door de misselijkheid is wel aanwezig en de vermoeidheid ook maar het is te handelen. Al moet ik wel thuis blijven want ik voel me niet fit genoeg om de deur uit te gaan. Zondag en maandag heb ik twee slechte dagen. Heel erg misselijkheid en vanaf maandag ook weer botpijn erbij. Gelukkig gaan de kinderen maandag twee dagen op kamp zodat ik wat rust heb. Maandagavond is de misselijkheid verdwenen. Wel heb ik nog botpijn en veel spierpijn. Maar met flink wat paracetamol lijkt het beter onder controle dan de vorige keer. Mijn darmen zijn ook niet blij met de chemo. Een paar keer per dag flink buikkramp helaas.
Woensdag knap ik weer iets op. Ik blijf nog wel thuis maar kan al weer een beetje rond in huis. Donderdag voel ik me weer zo goed dat ik Janne 's morgens naar de opvang breng ik samen met de Isa en Vera naar de Sinterklaas film ga. Het is tenslotte ook herfstvakantie voor de kindjes.
Vrijdagochtend een paar uurtjes naar dippie doe en dan s'middags lekker even slapen als Janne haar middagdutje doet. Want mijn energie wordt wel weer met de dag beter maar is nog lang niet op het oude niveau helaas.

De week erna moet ik weer naar de plastisch chirurg. Hier loopt het zoals gewoonlijk weer ruim een half uur uit. Het bijvullen verloopt verder snel en pijnloos. Ik zit nu in totaal op 200cc nog 150 te gaan. Dat wordt straks een vulling dragen aan de andere kant denk ik. Of zoals GJ zo leuk zegt Solo Ferrari.... Ach we zien wel ze zullen wel weten wat ze doen neem ik aan.

Op donderdag komen er wat collega's langs. Het is een gezellige ochtend met lekker wat afleiding.
SMiddags krijg ik verder een brief van het ziekenhuis. Gedurende de tijdstip ik geopereerd ben heeft er in het ziekenhuis een darmbacterie geheerst. Nu kan het zijn dat ik daarmee besmet ben. Gewoonlijk heeft men daar weinig last van. Maar mensen met lage weerstand kunnen dus wel problemen krijgen aangezien de bacterie niet op alle antibiotica reageert. Fijn kan er ook nog wel bij. Dus ik meld me aan voor het onderzoek.  's Middags word ik al gebeld en ik krijg een soort zelftestjes thuisgestuurd welke ik 5 dagen achter elkaar moet doen. Nou goed we zien wel.

Verder vandaag nog even naar de huisarts geweest voor de griepprik. Hopelijk krijg ik er van het weekend niet teveel last van en kan ik komende week nog even genieten van de goede dagen. Voor dat ik vrijdag weer naar chemo 3 kan.

Eerste chemo voorbij op naar de tweede.

Nou de eerste kuur zit er op. De misselijkheid was op maandagavond over. Wel voelde ik me erg grieperig. Ook heb ik flink keelpijn en pijn bij het plassen. Op advies van het ziekenhuis dus met een plasje naar de huisarts. De keelpijn valt mee. En gelukkig geen blaasontsteking maar wel een schimmelinfectie. Pff fijn, schijnt vaak voor te komen bij chemo dus ik verheug me hier nog 5 keer op. De dinsdag en woensdag kom ik door met veel botpijn en spierpijn en een doodmoe lichaam. Na woensdag gaat het iedere dag iets beter. Langzaamaan voel ik dat ik iedere dag weer wat meer energie krijg. Op donderdag breng ik de kinderen weer zelf naar school en ben wel blij dat ik daarna weer kan liggen op de bank. Op vrijdag heb ik het idee dat ik het ergste wel achter de rug heb. Wel fijn want Vera is vandaag jarig. Wel blijf ik diarree en buikkrampen houden. Op zaterdag dus maar bellen met het ziekenhuis want op paracetamol na mag ik geen andere medicijnen nemen op eigen houtje. Gelukkig mag ik imodium gebruiken en na een dag gaat het veel beter.
De week erna doe ik rustig aan want ben nog wel erg moe en van het weekend staat Vera's kinderfeest en verjaardag nog op de planning.

Woensdag 2 oktober
Als ik s'avonds naar bed ga merk ik dat ik enorm veel jeuk heb op mijn hoofd en dat ik steeds meer haren in mijn handen heb als ik er doorheen ga. Even voel ik me verdrietig dat het dus waarschijnlijk nu niet lang meer duurt voordat ik kaal ben. Maar goed ik ga gewoon slapen. De volgende dag na de douche wordt het duidelijk dat het echt begonnen is. Pff even slikken en dan bel ik den kapper als de kindjes weggebracht zijn. s'Middags kan ik terecht en ons mam gaat gelukkig mee.
De kapper kijkt en bevestigd ik dat het loslaten begonnen is. Ik ben er mooi op tijd bij want ik zou het weekend er niet mee gehaald hebben. Dus in een apart kamertje scheert ze me in een paar minuten kaal. Het eerste wat ik me besef is dat het heel koud voelt. Dan mag ik de pruik passen die ik uitgekozen had. Even wennen maar het staat best aardig. Na nog wat oefenen met het opzetten van de pruik en alle wastips staan we een uurtje later weer buiten. Voor mijn gevoel kan iedereen het zien aan me. Maar dat is dus nog wennen want de pruik ziet er best heel natuurlijk uit.
S'Middags haal ik de kindjes zelf op. Ik had ze al wel voorbereid en het eerste wat Vera vraagt als ze me ziet of ik mijn pruik af wil zetten. Haha nou dat doen we thuis wel Vera. Zo gezegd zo gedaan. Isa wil het eerst  instantie  niet zien maar door haar vingers kijkt ze toch en vindt het dan toch niet zo eng als ze dacht. Nog even voelen natuurlijk en dan is het gewoon tijd om eten te koken. Life goes on.

Maandag 7 oktober
Weer naar de plastisch chirurg. Na het inmiddels gebruikelijke half uur uitlopen ben ik aan de beurt. Al het omringende vocht is weg uit de borst dus we kunnen meer bijvullen, jaja  maar liefst 60cc. Nog maar 210cc te gaan. Dus dat worden nog wel een paar ritjes.

Woensdag 9 oktober
Controle bij de het ziekenhuis. Vandaag staat het bloedprikken op de agenda. Half uur wachten op de uitslag en dan gesprek met mijn casemanager om alles te bespreken. Nou de bloeduitslagen zijn goed dus ik heb groen licht voor de tweede kuur. Verder besprek ik nog even alle bijwerkingen waarvan ik last had door. Tegen de misselijkheid moet ik proberen meer te drinken. Nou dat zal niet meevallen maar ik ga het proberen. Voor de botpijn moet ik meer paracetamol innemen (8 per dag) en al op zaterdag hiermee beginnen zodat mijn lichaam al een voorraadje heeft. En voor de buikkramp wat eerder beginnen met imodium. Nou het staat genoteerd.
Daarna nog naar de apotheek voor de lading pillen voor de tweede kuur en dan lekker naar huis.

Nou morgen krijg ik de tweede kuur. Ik kijk er nog niet naar uit, alhoewel ik er dan nog maar 4 hoef, dat scheelt weer  iets.tja moet toch positief blijven hė.
Nou als ik weer wat opgeknapt ben horen jullie wel hoe de tweede kuur gegaan is. Verder wik ik nog een keer iedereen bedanken voor alle hulp met de kindjes, bezoekjes, lieve berichtjes en kaartjes. Fijn hoor om te weten dat er zoveel mensen meeleven!