Operatiedatum bekend

Op donderdag 20 februari heb ik weer een gesprek bij de plastisch chirurg. Helaas loopt het niet allemaal zoals ik gehoopt had. Ten eerste worden het twee operaties. Bij de eerste wordt de expander vervangen door de blijvende prothese. In een tweede operatie zal mijn andere gezonde borst voorzien worden van een prothese om zo weer symmetrie te krijgen. In een later stadium (en dus een derde operatie) kan ik dan nog kieze voor een tepelreconstructie. Tenminste als ik dat tegen die tijd nog wil en het me laten opereren nog niet beu ben.

De tweede tegenvaller was dat de eerste operatie pas op 20 mei zal zijn. Ik had gehoopt op eind maart begin april maar dat zat er niet in. Ten eerste moest er minimaal 3 maanden tussen de operatie en de chemo zitten. Maar vervolgens was er gewoon eerder geen plek. Dat was dus even flink balen. Ik had gehoopt voor de zomer klaar te zijn en dan lekker onbezorgd op vakantie te kunnen gaan zonnen en zwemmen. Maar dat zit er dus niet in. Er moet minimaal 3 maanden tussen de twee operaties zitten. De tweede wordt sowieso pas na de zomer. Dus dat wordt op zoek naar een speciale prothese bikini en een zwemprothese. En helaas wordt dat niet vergoed door de verzekering. Wat kan ziek zijn toch duur zijn.

Na het vaststellen van de operatiedatum volgt er nog een standaardprocedure. Wat inhoud dat ik weer naar een andere afdeling mag om een vragenlijst voor de pre-operatieve screening in te vullen. Daarna nog een gesprek met de apotheek over het medicijngebruik bij de operatie en dan mag ik weer gaan. Snel naar de auto want ik heb een afspraak op de bank. Gezellig even kletsen met de collega's en even wat bespreken over de stand van zaken. We spreken af dat ik een afspraak met de arboarts maak. Thuis meteen maar even doen en op 17 maart kan ik terecht.

De week erna begin ik met sporten. We beginnen rustig aan, half uurtje cardio, dus wat fietsen,steppen en op de loopband. Het sporten kan ik goed volhouden. Dus volgende keer gaat het tempo en de weerstand omhoog. Ook ga ik krachttraining doen om weer wat spierkracht terug te winnen. Dus ga vanaf nu twee keer in de week sporten bij de fysio. Met daarnaast twee keer per week behandelingen voor mijn lymfestrengen. Ik heb het er maar druk mee haha.

Inmiddels zijn er 5 weken verstreken na de start van de anti hormoon kuur. En waar ik in het begin nog zo positief was piep ik nu wel anders. De opvliegers zijn echt vreselijk. Met name 's nachts zweet ik echt mijn bed uit. Lig vervolgens rustig een uur wakker omdat ik niet meer in slaap kan komen. Met als gevolg dat ik smorgens niet vooruit te branden ben. Pff fijn is anders. Ook heb ik jeuk gekregen op mijn lichaam. Niet extreem maar toch wel aanwezig. Na overleg met het ziekenhuis laat ik via de huisarts bloed prikken. Een leverenzym lijkt verhoogd. Dus de huisarts gaat overleggen met de oncoloog. Maar als ze de waardes vergelijken met mijn bloedwaardes van augustus is het nu juist lager dus geen reden om me zorgen te maken wordt me verzekerd. De oncoloog geeft aan dat de jeuk een gevolg kan zijn van de medicijnen. Zeker omdat deze nu ongeveer op zijn hevigst zijn. Ze verwacht dat de klachten snel weer af gaan nemen. Nou ik hoop het met haar mee. Gelukkig nu eerst ontspannen en lekker op skivakantie!

Oja was ik bijna vergeten, maar mijn haar begint weer te groeien! Je hebt er nog wel een loep bij nodig maar het eerste babypluis is nu echt zichtbaar op mijn hoofd. Enige nadeel is wel dat het nu ook weer op andere plekken begint te groeien. Tja en daar had ik het nou net niet gemist. 

Weer gaan bewegen

In de derde week na de chemo maak ik kennis met de gevolgen van mijn lage weerstand. Ik voel me een paar dagen flink grieperig. Spierpijn in mijn hele lichaam, flink verkouden en de bijholtes in mijn hoofd doen flink zeer. Met stomen en wat paracetamol kom ik de dagen wel door.

Gelukkig ben ik het weekend weer redelijk opgeknapt want het A diploma van Isa en mijn verjaardag staan op het programma. Want ik mag er al weer een jaartje bijtellen ;-)

In de week erna krijg ik last van een plek op mijn ribben. Het voelt echt beurs maar kan me niet herinneren dat ik me gestoten heb. In de dagen erna lijkt het wel of ik een opgezwollen lymfe streng over mijn ribben voel lopen. Ik bespreek het met de fysio maar die zegt dat het de aanhechting van mijn spieren is, die ik waarschijnlijk overbelast heb. Waarmee dan? Maar goed in de dagen erna wordt het alleen maar erger. Dus de keer erop bij de fysio weer de zere plek aangekaart. En wat denk je: toch een lymfe streng. Komt alleen bijna nooit voor op de ribben. Fijn ik heb weer iets unieks. 

Dus die wordt nu ook maar meegenomen bij de behandelingen.

Ook komen er nog wat collega's een bakkie doen. Gezellig! Als ze weg zijn besef ik weer des te meer dat ik het werk toch wel erg mis. Hopelijk kan ik over een tijdje weer aan de gang.

Ondertussen heb ik een oproep gekregen om naar de sportarts te mogen. Op vrijdag 31 januari mag ik me om 09.00 uur melden. Eerst een half uur een gesprek waarin we vanalles bespreken. Zo vraag ik ook op wat voor termijn ik weer zou kunnen werken. Maar ook hier word ik teruggefloten. Eerst maar weer je dagelijkse ding (huishouden, kindjes) kunnen doen zonder moe te zijn en het sporten zal ervoor zorgen dat ik zeker in het begin een stuk vermoeider ben. Daarbij geeft ze aan dat het beter is om wat langzamer op te bouwen met definitieve terugkeer dan te snel van start en dan binnen een jaar weer oververmoeid thuiszitten. Ja daar kan ik alleen maar mee instemmen. 

Daarna volgen wat testjes. Zo moet ik wat kniebuigingen doen, worden mijn reflexen getest. Ik wordt gewogen, gemeten en mijn vetpercentage bepaald. Oei, 5 % teveel vet op mijn lichaam. Volgens de arts nog niet echt schrikbarend gelukkig en ik word dan ook goed gekeurd om te mogen sporten. Dan wordt het vervolg besproken. Ik kan gaan deelnemen aan het landelijke Herstel & Balans programma voor mensen met kanker. Op zich wel mooi aanbod maar twee keer per week naar Eindhoven om een uur te sporten staat me toch wel tegen. Niet vanwege het sporten zelf. Maar wel vanwege de reistijd en omdat het sporten altijd in de middag is, net wanneer de kinderen van school komen. Niet echt fijn dus want dan moet ik weer opvang regelen en de kinderen zijn al zoveel weggeweest de laatste maanden. Ik wil ze liever wat meer om me heb hebben nu ik me weer fitter voel. Dus ga ik op eigen initiatief maar uitzoeken of er nog meer mogelijkheden zijn. Na vele telefoontjes met de verzekering en fysiopraktijken. Kan ik nu bij mijn eigen fysio terecht waar ik ook voor mijn lymfebehandeling zit om te gaan sporten. Onder begeleiding zal hij me weer op weg helpen om mijn conditie op te krikken en weer wat spierkracht terug te krijgen. Want ik merk steeds meer dat ik veel heb ingeleverd tijdens de chemo's. Het stukje fietsen van en naar school (1,5 km enkele reis) wat ik 2 keer per dag doe en het wandelen met de honden levert me nog steeds dagelijks spierpijn op. Kun je nagaan wat dat gaat worden als ik straks met gewichten aan de gang moet...... Maar goed alles om weer fit te worden hè! 

Ondertussen blijf ik overigens flink verkouden en heb ik nog een dag koorts, ook mijn weerstand heeft nog een lange weg omhoog te gaan merk ik. Met de fysio spreek ik af dat we in de week van 17 februari invulling gaan geven aan het sporten. Een weekje uitstel dus want ik heb flink last van mijn ribben aan de rechterkant. Inmiddels lopen er namelijk 2 harde lymfestrengen over mijn ribben en dat is erg pijnlijk. Samen met de twee in mijn oksel die nog niet weg zijn vindt hij het beter om nog even te wachten aangezien dit me wat bewegingsbeperking oplevert.

Inmiddels zitten ook de eerste 2,5 week van de anti hormoonbehandeling erop. En ik moet zeggen het valt me nog mee tot nu toe. Wel geregeld opvliegers maar volgens mij ben ik nog niet onuitstaanbaar geworden 😉. Nog even afwachten verder want over ongeveer 3 weken zal het op zijn ergst zijn volgens de oncoloog.

Oja en een vraag die vele aan mij stellen, of mijn haar al weer groeit. Had ik al wel weer gehoopt maar helaas kan ik nog niet echt merken dat er al meer haren zich een weg door mijn schedel naar buiten zoeken. Dus voorlopig doe ik het nog maar met mijn pruik en hoofddoekjes. Vooral die laatste zitten toch echt wel fijner als mijn pruik, zeker als het koud is buiten of juist erg warm is binnen. Inmiddels ben ik ook wel over mijn schaamte op dat vlak heen, dus ga ik ook gerust met mijn hoofddoekje de straat op.

Volgende week staat het vervolggesprek voor de hersteloperatie met de plastisch chirurg op het programma.  Als het goed is krijg ik dan te horen of ik  ze beide kanten tegelijk opereren of niet. En wanneer dan de operatie gepland staat. Hopelijk kan het allemaal een beetje op korte termijn want ik ben die keiharde borst met expander inmiddels ook wel een beetje beu.