Donderdag 27 juni
Vandaag eerst even naar het werk voor een werkoverleg. Daarna naar huis want er staan weer gesprekken gepland. Jolanda gaat gelukkig mee. Eerst naar een pre operatieve screening. Met een assistent annesthesist spreek ik alles door. Ik krijg een volledige narcose. Het weghalen van de poortwachtersklier is wel een dagbehandeling maar het belooft een lange dag te worden. Ik moet dan al om 9 uur in het ziekenhuis zijn voor het inspuiten van een radioactieve vloeistof. Vervolgens wordt ik smiddags geopereerd en als alles meezit dus vroeg in de avond weer naar huis.
Daarna heb ik een gesprek met de plastisch chirurg. Na een lang wachten, want ze liep behoorlijk uit, zijn we dan eindelijk aan de beurt. Ze legt de verschillende mogelijkheden van reconstructie uit. Daarna krijg ik een serie fotos te zien. Ik heb moeite om er positief naar te kijken. De arts is enthousiast maar ik een stuk minder. Het is inderdaad knap hoe ze van niets iets maken maar het blijft een verminking van je lichaam. Als we naar de auo lopen kan ik de tranen dan ook niet tegenhouden. Langzaam begin ik te beseffen wat me allemaal te wachten staat. Ik wil er even nog niet aan denken.
Moe komen we om 18.00 uur thuis. Eerst morgen maar eens op vakantie.
donderdag 27 juni 2013
Uitslag soort tumor
Woensdag 26 juni
Vandaag gewoon gewerkt. Even moeilijk smorgens maar de collegas zijn lief voor me en leven allemaal mee. De dag gaat lekker snel voorbij al is het tussendoor af en toe wel even slikken bij alle lieve berichtjes en whats appjes die ik van iedereen krijg. Ik kan het niet opbrengen om iedereen meteen te antwoorden maar het is wel fijn te weten dat er zoveel mensen met je meeleven.
s'Avonds belt de verpleegkundig assistent op ze heeft de uitslag van de reseptoren op de tumor. Hij is hormoongevoelig, dat wil zeggen dat de tumor zich kan voeden met mijn oestrogenen. Dus ik zal minimaal 5 jaar lang pillen moeten slikken om in de overgang te komen. Lekker ga ik op mijn 36e al opvliegers krijgen.....
Gelukkig ook nog goed nieuws want ik hoef geen immunotherapie want de tumor die ik heb schijnt daar niet gevoelig voor te zijn. Dat scheelt alvast weer een behandeling.
Erfelijkheids onderzoek
Dinsdag 25 juni
Vandaag moet ik naar Maastricht voor het erfelijkheidsonderzoek. Het feit dat ik nog zo jong ben is wellicht een indicator dat het bij mij om het erfelijke borstkanker gen gaat. Als dat het geval is heb ik een hoge kans dat het ook in mijn andere borst komt (60/80%) of dat ik eierstokkanker krijg. Om dat te voorkomen zouden dan mijn beide borsten eraf moeten en mijn eierstokken eruit. Daarnaast zouden dan ook mijn broer en zussen en onze drie dochters 50 % kans hebben dat ze het gen hebben. Dus de moeite waard om het het te laten onderzoeken. Na een gesprek met de klynisch genetica en 3 buisjes bloed kunnen mijn zus en ik weer naar huis. Maar niet voor dat we eerst nog even gelunchd hebben samen. Aangezien de chirurg de uitslag wil hebben voordat mijn borstoperatie zal plaatsvinden wordt er een spoeddossier van gemaakt. Over twee tot drie weken zal de genticus mij bellen over de uitslag. Dat blijft dus nog even spannend.
Vandaag moet ik naar Maastricht voor het erfelijkheidsonderzoek. Het feit dat ik nog zo jong ben is wellicht een indicator dat het bij mij om het erfelijke borstkanker gen gaat. Als dat het geval is heb ik een hoge kans dat het ook in mijn andere borst komt (60/80%) of dat ik eierstokkanker krijg. Om dat te voorkomen zouden dan mijn beide borsten eraf moeten en mijn eierstokken eruit. Daarnaast zouden dan ook mijn broer en zussen en onze drie dochters 50 % kans hebben dat ze het gen hebben. Dus de moeite waard om het het te laten onderzoeken. Na een gesprek met de klynisch genetica en 3 buisjes bloed kunnen mijn zus en ik weer naar huis. Maar niet voor dat we eerst nog even gelunchd hebben samen. Aangezien de chirurg de uitslag wil hebben voordat mijn borstoperatie zal plaatsvinden wordt er een spoeddossier van gemaakt. Over twee tot drie weken zal de genticus mij bellen over de uitslag. Dat blijft dus nog even spannend.
woensdag 26 juni 2013
De diagnose
Maandag 24 juni
Vandaag krijgen we de uitslag. Na even kort wachten kunnen Geert-Jan en ik al bij de chirurg terecht. Het is inderdaad borstkanker. Het zijn er dus 2 en we vallen in type 2. Oftewel gemiddeld wat groei en grootte betreft. Hij vertelt me dat dit soort melkgangetjes kanker in 80% van de gevallen voor. Ik vind het eigenlijk wel fijn te horen dat ik geen uitzondering ben. Hij vertelt verder meteen dat borstbesparing geen optie is. De tumoren zitten namelijk te verdeeld over mijn borst zodat ik niets fatsoenlijks over zou houden. Daarbij ben ik onder de 40 en dan heeft amputatie de voorkeur omdat anders de kans op terugkeer te groot is. In eerste instantie zal de poortwachtersklier weggehaald worden. Dit is de eerste klier na de tumor. Als die schoon is kunnen mijn okselklieren blijven zitten. Is die besmet dan gaan ze mijn okselklieren tegelijk met de borstoperatie eruit halen. Dan zal daarna gekeken moeten worden of dat die ook besmet zijn. De eerste twee weken is er geen plek hiervoor. Hij vraagt hoe we met vakantie zitten. Als we aangeven dat we eigenlijk aanstaande vrijdag al zouden gaan dan geeft hij aan dat we best eerst op vakantie kunnen. De tumor zit er echt niet sinds gisteren dus 2 weken maakt niet uit. Een opluchting voor ons want dan kunnen we toch nog even weg. Want hoe graag ik die kanker ook uit mijn lijf wil, even rust voor het zware jaar wat me te wachten staat vind ik wel erg fijn. Na het weghalen zal het onderzocht worden en als de snijvlakken schoon zijn hoef ik niet bestraald te worden. Als er nog wel foute cellen aangetroffen worden dan volgt er dus een serie bestralingen. Daarna altijd een chemokuur omdat ik nog te jong ben en ze nemen dan gewoon geen risico op loszwevende cellen. Ik sta niet te juichen bij de chemo maar als het me meer zekerheid geeft dan ga ik ervoor.
Vervolgens krijgen we aansluitend nog een gesprek bij de verpleegkundig assistent. We krijgen een berg informatie over hoe alle behandelingen gaan, leesvoer en informatie koffertjes met tips om het de kinderen te vertellen. Er worden afspraken gemaakt voor een erfelijkheidsonderzoek en bij de plastisch chirurg. Allemaal nog in die paar dagen voor de vakantie. De sneltrein is van start gegaan. We zijn gaan rijden en uitstappen is geen optie meer!
Vandaag krijgen we de uitslag. Na even kort wachten kunnen Geert-Jan en ik al bij de chirurg terecht. Het is inderdaad borstkanker. Het zijn er dus 2 en we vallen in type 2. Oftewel gemiddeld wat groei en grootte betreft. Hij vertelt me dat dit soort melkgangetjes kanker in 80% van de gevallen voor. Ik vind het eigenlijk wel fijn te horen dat ik geen uitzondering ben. Hij vertelt verder meteen dat borstbesparing geen optie is. De tumoren zitten namelijk te verdeeld over mijn borst zodat ik niets fatsoenlijks over zou houden. Daarbij ben ik onder de 40 en dan heeft amputatie de voorkeur omdat anders de kans op terugkeer te groot is. In eerste instantie zal de poortwachtersklier weggehaald worden. Dit is de eerste klier na de tumor. Als die schoon is kunnen mijn okselklieren blijven zitten. Is die besmet dan gaan ze mijn okselklieren tegelijk met de borstoperatie eruit halen. Dan zal daarna gekeken moeten worden of dat die ook besmet zijn. De eerste twee weken is er geen plek hiervoor. Hij vraagt hoe we met vakantie zitten. Als we aangeven dat we eigenlijk aanstaande vrijdag al zouden gaan dan geeft hij aan dat we best eerst op vakantie kunnen. De tumor zit er echt niet sinds gisteren dus 2 weken maakt niet uit. Een opluchting voor ons want dan kunnen we toch nog even weg. Want hoe graag ik die kanker ook uit mijn lijf wil, even rust voor het zware jaar wat me te wachten staat vind ik wel erg fijn. Na het weghalen zal het onderzocht worden en als de snijvlakken schoon zijn hoef ik niet bestraald te worden. Als er nog wel foute cellen aangetroffen worden dan volgt er dus een serie bestralingen. Daarna altijd een chemokuur omdat ik nog te jong ben en ze nemen dan gewoon geen risico op loszwevende cellen. Ik sta niet te juichen bij de chemo maar als het me meer zekerheid geeft dan ga ik ervoor.
Vervolgens krijgen we aansluitend nog een gesprek bij de verpleegkundig assistent. We krijgen een berg informatie over hoe alle behandelingen gaan, leesvoer en informatie koffertjes met tips om het de kinderen te vertellen. Er worden afspraken gemaakt voor een erfelijkheidsonderzoek en bij de plastisch chirurg. Allemaal nog in die paar dagen voor de vakantie. De sneltrein is van start gegaan. We zijn gaan rijden en uitstappen is geen optie meer!
Het onderzoek
Woensdag 20 juni
Om 09.00 uur moet ik al in het MMC in Eindhoven zijn. Geert-Jan heeft examenkandidaten staan dus Jolanda, mijn zus, gaat mee.
Eerst een gesprek met de verpleegkundig assistent. Ze voelt en constateert een plek van ongeveer 2 cm. Daarna door voor een mammografie. Tjonge jonge zeker een man die dat uitgevonden heeft. Wat een uitvinding om je borst geplet te zien worden en voelen tot de dikte van een pizza.
Na de foto's wordt er een echo gemaakt. Zodra de eerste beelden van mijn borst in beeld zijn mompelt de radioloog al: oh ik zie het al. Er flitst vanalles door mijn hoofd is dat een goed of slecht teken. Er naar vragen durf ik niet. De monitor hangt zowat recht boven mijn hoofd dus ik kan maar met één oog schuin meekijken. Ik zie twee zwarte vlekken. Ik schrik, twee stuks! Mijn zus ziet het ook en vraagt of het er twee zijn en de radioloog bevestigd dit. Hij is druk alles aan het opmeten. Daarna zegt hij dat het in ieder geval geen cystes zijn en dat er dus een biopt genomen gaat worden. Twee uit iedere vlek. Ik krijg een plaatselijke verdoving. Ik voel inderdaad niets. Hij maakt een klein sneetje in mijn borst en meteen gaat hij door een ader heen. Hij duwt er flink tegen aan om het bloeden te stoppen maar dat wil niet zo lukken. Dan vraagt hij ineens of ik soms bloedverdunners slik... lekker op tijd. Vervolgens doet een assistent een poging om over me heen het wondje dicht te drukken maar dat lukt natuurlijk niet. Nou dan maar aan de andere kant. Heb ik dus ineens 3 man sterk naast mijn bed staan. Uiteindelijk lukt het ze om de biopt te nemen. Maar mijn god wat doet dat pijn. Ik ben niet bepaald kleinzerig maar ik kan een schreeuw niet onderdrukken. De tranen lopen over mijn wangen als er na de de eerste biopt nog 3 volgen. Het enige wat de arts zegt is: tja mevrouw ik kan niet alles verdoven.... Nou als blikken konden doden.
Hierna mogen we terug naar de verpleegkundig assistent. Helaas krijg ik daar de slechte uitslag al. Want ze zegt dat het er niet goed uiziet en dat we maandag met de uitslag er rekening mee moeten houden dat het waarschijnlijk slecht nieuws zal zijn want ze denken echt aan borstkanker. Nou op dat moment zakte echt lettelijk de grond onder mijn voeten vandaan. Er zitten 2 tumoren: 1 van 2 cm en 1 van 1 cm. Maandag krijg ik de officiële uitslag. Dat worden zware dagen.
Om 09.00 uur moet ik al in het MMC in Eindhoven zijn. Geert-Jan heeft examenkandidaten staan dus Jolanda, mijn zus, gaat mee.
Eerst een gesprek met de verpleegkundig assistent. Ze voelt en constateert een plek van ongeveer 2 cm. Daarna door voor een mammografie. Tjonge jonge zeker een man die dat uitgevonden heeft. Wat een uitvinding om je borst geplet te zien worden en voelen tot de dikte van een pizza.
Na de foto's wordt er een echo gemaakt. Zodra de eerste beelden van mijn borst in beeld zijn mompelt de radioloog al: oh ik zie het al. Er flitst vanalles door mijn hoofd is dat een goed of slecht teken. Er naar vragen durf ik niet. De monitor hangt zowat recht boven mijn hoofd dus ik kan maar met één oog schuin meekijken. Ik zie twee zwarte vlekken. Ik schrik, twee stuks! Mijn zus ziet het ook en vraagt of het er twee zijn en de radioloog bevestigd dit. Hij is druk alles aan het opmeten. Daarna zegt hij dat het in ieder geval geen cystes zijn en dat er dus een biopt genomen gaat worden. Twee uit iedere vlek. Ik krijg een plaatselijke verdoving. Ik voel inderdaad niets. Hij maakt een klein sneetje in mijn borst en meteen gaat hij door een ader heen. Hij duwt er flink tegen aan om het bloeden te stoppen maar dat wil niet zo lukken. Dan vraagt hij ineens of ik soms bloedverdunners slik... lekker op tijd. Vervolgens doet een assistent een poging om over me heen het wondje dicht te drukken maar dat lukt natuurlijk niet. Nou dan maar aan de andere kant. Heb ik dus ineens 3 man sterk naast mijn bed staan. Uiteindelijk lukt het ze om de biopt te nemen. Maar mijn god wat doet dat pijn. Ik ben niet bepaald kleinzerig maar ik kan een schreeuw niet onderdrukken. De tranen lopen over mijn wangen als er na de de eerste biopt nog 3 volgen. Het enige wat de arts zegt is: tja mevrouw ik kan niet alles verdoven.... Nou als blikken konden doden.
Hierna mogen we terug naar de verpleegkundig assistent. Helaas krijg ik daar de slechte uitslag al. Want ze zegt dat het er niet goed uiziet en dat we maandag met de uitslag er rekening mee moeten houden dat het waarschijnlijk slecht nieuws zal zijn want ze denken echt aan borstkanker. Nou op dat moment zakte echt lettelijk de grond onder mijn voeten vandaan. Er zitten 2 tumoren: 1 van 2 cm en 1 van 1 cm. Maandag krijg ik de officiële uitslag. Dat worden zware dagen.
dinsdag 25 juni 2013
Zere plek in borst.
Tijdens de borstvoedingsperriode van Janne merkt ik dat ik af en toe een pijnlijke plek had in mijn rechterborst. Even goed opletten met aanleggen dacht ik want anders krijg ik misschien wel een borstontsteking. Dus dat deed ik dan een dag en dan was de pijn weer weg. Dit kwam zo een paar keer voor tijdens de 6 maanden dat Janne bij mij dronk. Na het afbouwen van de borstvoeding merkte ik wel dat er nog steeds een harde plek zat rechts, voelde als een dikkere klier. Misschien nog wat verstopte melk dacht ik. Begin juni 2013, 3 weken na het stoppen van de borstvoeding kreeg ik ineens snacht heel veel pijn aan die borst. Ik deed geen oog dicht van de stekende pijn. Probeerde alles; warme kruik, koude doeken, paracetamol maar niets hielp. Volgende ochtend meteen naar de huisarts en die zei dat het een cyste was. Pijnstillers meegekregen en die hielpen gelukkig. Ik moest wel in de gaten houden of het kleiner werd en na 3 weken terugkomen.
Maandag 17 juni. Na een gezellige mylene avond zie ik bij het omkleden in de badkamer ineens en deukje in mijn borst op de plaats waar de plek zat. Toch wel angstig besluit ik maar meteen de volgeden dag naar de huisartst gaan. Helaas zijn er allerlei afzettingen in de straat waardoor ik niet op tijd bij de huisarts kan zijn omdat ik ook nog naar de accountant moet. Dan morgen maar net voor mijn werk. Woensdagochtend bekijkt de huisarts mijn borst. Hij ziet het deukje ook. Hij voelt en denkt nog steeds aan een cyste maar voor alle zekerheid moet ik toch maar een foto en echo laten maken. Op mijn verzoek of het nog voor de vakantie kan gaat hij meteen bellen en ik kan de volgende dag al terecht.
Maandag 17 juni. Na een gezellige mylene avond zie ik bij het omkleden in de badkamer ineens en deukje in mijn borst op de plaats waar de plek zat. Toch wel angstig besluit ik maar meteen de volgeden dag naar de huisartst gaan. Helaas zijn er allerlei afzettingen in de straat waardoor ik niet op tijd bij de huisarts kan zijn omdat ik ook nog naar de accountant moet. Dan morgen maar net voor mijn werk. Woensdagochtend bekijkt de huisarts mijn borst. Hij ziet het deukje ook. Hij voelt en denkt nog steeds aan een cyste maar voor alle zekerheid moet ik toch maar een foto en echo laten maken. Op mijn verzoek of het nog voor de vakantie kan gaat hij meteen bellen en ik kan de volgende dag al terecht.
Abonneren op:
Posts (Atom)