Vandaag weer bloed prikken Daarna een uur wachten op de uitslag en de afspraak met verpleegkundig assistent. De afspraak loopt een beetje uit maar uiteindelijk ben ik aan de beurt. De bloeduitslagen zijn goed, wel is mijn Hb wat laag, namelijk 6,7. Dit brengt de chemo niet in gevaar want die gaat dan toch wel door maar het verklaart wel waarom ik me nog zo moe voel. Als het onder de 6 zakt zal ik bloed bij krijgen maar de verwachting is dat het zover niet zal komen. Ook kijkt ze nog even naar een lymfeklier in mijn oksel die hard is geworden. Die klier heft duidelijk moeite met de afvoer van het lymfe vocht dus hiervoor krijg ik een doorverwijzing naar een fysio. Ik krijg verder vast info mee over de anti-hormoonbehandeling die ik straks na de chemo ga krijgen. Verder is alles in orde en kan ik dus door naar kuur 5.
Vrijdag 13 december
Vrijdag de dertiende, ja zo voelt het ook wel. Met flinke tegenzin ga ik om 9 uur samen met ons pap op weg naar het ziekenhuis. Het infuus loopt gelukkig lekker vlot dus rond kwart over 12 mogen we al weer naar huis. Thuis even een boterham erin nu het nog smaakt en dan op de fiets om de kindjes uit school te halen. 's Middags doe ik het rustig aan want het gevoel van niet lekker zijn begint al weer de overhand te krijgen. Na het avondeten brengt ons mam Janne weer terug en legt even de kids mee op bed. Daarna lekker rustig op de bank want ik begin al weer aardig moe te worden.
In het weekend slapen Isa en Vera weer een nachtje bij oma Liesbeth. We kunnen het dus rustig aan doen thuis. En dat is fijn want ik heb die rust hard nodig. Op zondag gaat Gj met de meiden op verjaardag. Ik blijf thuis want ondanks dat de misselijkheid meevalt trek ik dat echt niet. 's Avonds begint zoals gewoonlijk de botpijn weer te vervelen. Eigenlijk vindt ik dat nog wel het vervelendste aan die hele chemo. Die vreselijke pijn in mijn benen. Vooral 's avonds en 's nachts is het om gek van te worden. De 8 paracetamol per dag helpt nauwelijks en zelfs met een slaappil wordt ik na 5 uur wakker vd pijn. Pff dit zal ik zeker niet gaan missen.
Op donderdag voel ik me weer een beetje mens en breng ik de kindjes weer zelf naar school. Daarna door naar de fysio. Het is een speciale lymfe therapeut en na een uitgebreide intake masseert hij de zere plek in mijn oksel. De fysio heeft goede hoop dat hij me er vanaf kan helpen omdat niet al mijn okselklieren zijn weggehaald en de andere klieren het dus wel op kunnen vangen. Voorlopig zal ik alleen wel 1 à 2 keer per week moeten blijven komen.
In de middag heb ik een afspraak bij de plastisch chirurg. Ze besluit nog een beetje bij te vullen om straks voldoende ruimte te hebben om de protese goed te plaatsen. Ook bepalen we de maat van de andere protese. Nu moet ik nog 3 maanden wachten voordat de grote wisseltruc kan plaatsvinden. De huid moet nl voldoende uitgerekt worden. Op 20 februari heb ik weer een controle afspraak. Als alles er dan goed uitziet mag er een afspraak voor de operatie gepland worden. Dat zal dan ergens eind maart, begin april worden. Op mijn vraag of dan beiden borsten gelijk behandeld worden is ze terughoudend. Ze gaat dit met andere artsen overleggen omdat dit niet vaak gedaan wordt. Voor het verkrijgen van symmetrie is het namelijk beter de borsten afzonderlijk te doen legt ze uit. Dus dat zou betekenen dan ik tellend vanaf begin april nog weer 3 maanden moet wachten voordat de andere borst aan de beurt is. Afwachten dus. In februari hoor ik daar meer van.
Weer thuis ga ik wat rusten op de bank want 's avonds is de kerstbijeenkomst van het werk en daar wil ik graag naar toe. Het is een gezellige bijeenkomst. Leuk om veel collega's weer te zien en even lekker met ze te kletsen. Na zo'n avond besef ik weer des te meer dat ik het werk erg mis. Ik zal blij zijn als ik straks weer lekker aan het werk kan.
De kerstdagen komen we goed door. We zijn alle dagen ergens uitgenodigd dus lekker makkelijk voor ons. Van ons mam krijg ik zelfs nog een gezichtsbehandeling aangeboden bij een schoonheids specialiste voor na de kuren. Heerlijk heb er al zin in.
Op vrijdag de 27 december moet ik weer bloed prikken voor de zesde kuur. Mijn bloedwaardes zijn gelukkig al weer op peil dus kuur 6 mag ook doorgaan. Mijn ijzer is zelfs iets gestegen en ik voel me ook wat fitter dus dat klopt aardig. Vanwege de botpijn vraag ik of ik de neulasta spuit de laatste kuur achterwegen mag laten. Helaas kan dat niet omdat het risico op ontstekingen dan toch te groot is. In overleg krijg ik wat aanvullende medicijnen voor de pijn.
Ook heeft de chemo invloed gehad op mijn nagels. Een van mijn grote teennagels is na de eerste kuur paars geworden en begint nu los te laten. Hoort er helaas allemaal bij krijg ik te horen. Echt pijnlijk is het niet maar maar fraai is het ook zeker niet.
Verder hoor ik dat ik straks minimaal 5 jaar pillen zal moeten gaan slikken om me in de overgang te houden (want daar heeft de chemo al voor gezorgd) en daarnaast elke 3 maanden nog een aanvullende injectie krijg om de werking vanmiddag eierstokken plat te leggen. Ben benieuwd wat al die pillen met mijn lichaam gaan doen als ik namelijk alle bijwerkingen lees die beschreven staan in de info brochure is dat niet iets om vrolijk van te worden. Voor degene die zich afvragen wat dit dan zal zijn hier een paar voorbeelden: slapeloosheid, zwaarder worden, depressiviteit, botontkalking, opvliegers, stemmingswisselingen, vasthouden van buikvet etc etc joepie ik verheug me er echt op!
Ook geef ik aan dat graag een gesprek wil met een sportarts om na de chemo mijn conditie te bepalen en te bekijken wat ik moet doen om weer fit te worden. Dit wordt as gevraagd. Er wordt me wel verteld dat ik echt langzaam moet opbouwen en straks niet te hard van stapel mag gaan door meteen weer alles te denken te kunnen. Rustig aan dus maar dan. Nou nog even lekker de jaarwisseling vieren met onze vriendengroep en dan op naar de laatste kuur op vrijdag 3 januari. Hopelijk wordt 2014 voor ons een beter jaar dan 2013!
